บทที่ 17

มุมมองของไบรอัน

ผมอารมณ์เย็นลงบ้างแล้วระหว่างทางกลับบ้าน และเมื่อเราจอดรถที่ทางเข้าบ้าน ผมก็รั้งเธอไว้ก่อนที่เธอจะลงจากรถ “พี่ขอโทษนะเฟธ”

เธอยิ้มบางๆ “ไม่เป็นไรค่ะไบรอัน ฉันน่าจะบอกคุณตั้งแต่แรก เรื่องมันจะได้ไม่ลงเอยแบบนี้”

ผมมองเธออย่างจริงใจ “พี่ขอโทษที่ทำให้เธอกลัวพี่ ถึงแม้มันจะเป็นแค่ชั่ววิ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ